ایده های فضایی رنو برای ماشین های فرمول یک در سال ۲۰۲۷

به گفته رنو در این خودرو سه جنبه اصلی در نظر گرفته شده که عبارت اند از امنیت، درگیر شدن بیشتر راننده با فرآیند رانندگی و البته جذاب تر شدن خودرو. به عقیده رنو ماشین های نسل آینده مسابقات فرمول یک به لطف استفاده از تکنولوژی نانو و تولید ساختارهای سبک و در عین حال مستحکم بسیار سبک تر از ماشین های فعالی خواهند بود و به همین دلیل سرعتی بسیار بیشتر پیدا خوهند کرد. از جمله مشخصاتی که برای R.S. 2027 Vision ذکر شده می توان به توان ۱ مگاواتی پیشرانه معادل ۱۳۰۰ اسب بخار و وزنی تنها ۶۰۰ کیلوگرمی اشاره کرد. این موتور دارای آرایش V6 بوده و هیبریدی و مجهز به توربوشارژر می باشد. حتما می دانید که ماشینی مانند بوگاتی شیرون دارای توان موتوری در این محدوده است اما این خودرو بیشتر از ۲ تن وزن دارد و اگر موتور شیرون را بر روی یک ماشین ۶۰۰ کیلوگرمی قرار دهید با ترکیبی اعجاب انگیز با توانایی سفر در زمان روبرو خواهید شد! ماشین های فعلی فرمول یک دارای توان پیشرانه ۹۵۰ اسب بخار و وزن ۷۰۰ کیلوگرمی هستند.

خروجی سیستم KERS یا سیستم بازگردانی انرژی جنبشی از ۱۲۰ کیلووات فعلی به ۵۰۰ کیلووات افزایش پیدا خواهد کرد و به لطف استفاده از یک پیشرانه الکتریکی در جلو، ماشین های آینده فرمول یک دارای سیستم چهار چرخ متحرک خواهند بود. همچنین به عقیده رنو، قوی تر شدن موتورهای الکتریکی می تواند به ماشین ها کمک کند در قسمت های مشخصی از مسابقات فرمول یک تنها از این پیشرانه ها استفاده کنند و مخزن سوخت آنها از ۱۰۵ لیتر کنونی به ۶۰ لیتر کاهش یابد. محل قرارگیری راننده نیز مجهز تر شده و دارای امنیت بیشتری خواهد بود. هر راننده دارای فیزیک بدنی به خصوصی است و به همین دلیل کاکپیت (محل نشستن راننده درون خودرو) به کمک تکنولوژی چاپ سه بعدی به صورت اختصاصی برای همان راننده ساخته می شود.

رنو سابقه روشنی در مسابقات فرمول یک داشته و در سال ۲۰۱۳ تیم ردبول به کمک موتورهای ساخت رنو به مقام قهرمانی مسابقات فرمول یک رسیده است. همچنین این شرکت اولین تیمی است که از یک موتور توربوشارژ شده در مسابقات فرمول یک استفاده کرده و تکنولوژی هایی مانند پاشش سوخت مستقیم، محورهای مجهز به دنده و سوپاپ های هوا اولین بار توسط رنو به فرمول یک معرفی شدند.