به نام آزادی | نقد و بررسی Homefront: The Revolution

انسان‌ها شیفته آزادی و استقلال هستند و برای رسیدن به آن تلاش فراوانی می‌کنند. در طول تاریخ، انقلاب‌های کوچک و بزرگی رخ داده‌‌است و در اکثر مواقع، انقلابیون توانسته‌اند به آرزوی خود برسند. در این راه، ایثارهای زیادی صورت می‌گیرد و انسان‌های زیادی حاضرند جان خود را نیز در این راه بدهند. فرقی ندارد که سیاه هستید یا سفید، مسلمان هستید یا مسیحی، فقیر هستید یا غنی؛ همه و همه در هر مکان و زمانی این حق را دارند که آزاد باشند و آزاد زندگی کنند …

پس از عرضه ناموفق نسخه اول، THQ تصمیم گرفت که باز هم نسخه دیگری از Homefront منتشر کند ولی کمی بعد، این کمپانی بزرگ ورشکست شد و امتیاز این عنوان توسط Crytek خریداری شد. روند ابتدایی ساخت این عنوان به‌خوبی پیش می‌رفت که Crytek هم دچار مشکلات مالی بزرگی شد و بسیاری از کارکنان این شرکت اخراج شدند یا استعفا دادند، حتی کارگردان این عنوان هم به‌خاطر این مشکلات دست از کار کشید و استعفای خود را اعلام کرد. مدتی بعد، Crytek رسما اعلام کرد که تمامی امتیازات Homefront را به Koch Media فروخته‌است و این استودیو هم وظیفه ساخت بازی را به استودیوی تازه‌کار Dambuster سپرد که یکی از استودیوهای تحت نظر Deep Silver می‌باشد. شاید بزرگ‌ترین اشتباهی که در روند ساخت و توسعه بازی وجود داشت، این بود که وظیفه ساخت یک عنوان AAA را به یک استودیوی نوپا دادند که هیچ گذشته و کارنامه‌ای ندارد. طرفداران این عنوان، در ابتدا فکر می‌کردند که با وجود تمامی این سختی‌ها و مشکلات، Homefront: The Revolution یک عنوان قدرتمند خواهدشد ولی با عرضه نسخه بتا برای Xbox One، همه شوکه شدند. فیدبک‌ها و بازخوردهای منفی نسخه بتا مشخص کرد که این عنوان هم مانند نسخه اول، چندان بازی جالب و سرگرم‌کننده‌ای نیست. با وجود تمامی مشکلات پیش رو، این عنوان منتشر شد ولی متاسفانه همانطور که انتظار می‌رفت، تبدیل به یک عنوان شکست‌خورده شد. در این مقاله می‌خواهیم ببینیم که چرا و چگونه چنین بلایی سر Homefront: The Revolution آمد. با میهن گیم همراه باشید.

نمی‌خواهم به شما بگویم چه اتفاقی در بازی می‌افتد، فقط این را بدانید که شخصیت اصلی بازی Ethan Brady نام دارد و عضو یک گروه انقلابی است که می‌خواهد شهر فیلادلفیا را از سلطه ارتش کره‌ شمالی خارج کند. داستان بازی با اینکه خطی نیست و پتانسیل بالایی برای خوب بودن داشت، نتوانست انتظارات را برآورده کند. در اوایل بازی، احساس می‌کنید که همه چیز خوب پیش می‌رود ولی ناگهان می‌بینید که نه، اینطور نیست و اصلا جذابیتی به خود نمی‌گیرد. این روند خسته‌کننده همینطور ادامه پیدا می‌کند و ممکن است هیچ‌گاه دوست نداشته باشید انتهای بازی را ببینید. شخصیت پردازی هیچ‌کدام از افراد درون بازی حتی خود Ethan به خوبی انجام نشده‌است و حتی برخی شخصیت‌ها را می‌بینیم که ناگهانی ظاهر و ناگهانی ناپدید می‌شوند، بی آن که بفهمیم که بودند و از کجا آمده‌اند. در مجموع باید گفت که داستان سرایی Homefront: The Revolution افتضاح است و برای کسانی که علاقه‌‌مند بازی‌های داستان‌محور هستند، این عنوان یک عنوان کاملا شکست‌خورده پنداشته می‌شود.

مشکلات فنی یکی دیگر از عواملی است که Homefront: The Revolution را تبدیل به یک عنوان غیرقابل بازی کرده‌است. با این که این بازی از موتور گرافیکی Cry Engine استفاده می‌کند و بافت‌ها و گرافیک هنری بازی به طرز عجیبی با کیفیت هستند، اما مشکلات فنی مانع لذت بردن از آن‌ها می‌شود. این بازی در تمامی پلتفرم‌ها از افت فریم بیش از حد رنج می‌برد و طبق گزارش‌های گوناگون، نرخ فریم بازی در PS4 معمولا پایین‌تر از ۳۰ می‌باشد. همچنین باگ‌های فراوانی در این عنوان مشاهده خواهید کرد که ممکن است آزاردهنده باشد؛ البته این روزها باگ‌های مختلف در اکثر بازی‌ها دیده می‌شود، مخصوصا عناوین Open-World که Homefront: The Revolution هم در این زیرشاخه قرار می‌گیرد. با این حال، نمی‌توان گفت که Homefront: The Revolution یک عنوان ضعیف در این بخش است ولی اگر سازندگان کمی از مشکلات فنی را برطرف می‌کردند، بازخوردهای بهتری از این عنوان می‌گرفتند.

گیم‌پلی بازی یک کپی بسیار بد از سری Far Cry است که خودم عاشق آن هستم ولی Homefront: The Revolution تمامی ایده‌های خود در این بخش را توخالی عرضه کرده‌است. گان‌پلی بازی تعریفی ندارد و مثل نسخه قبلی، شاهد مشکلات متعددی در آن هستیم. طراحی محیط بازی به‌خوبی صورت گرفته‌ و از سه بخش تشکیل شده‌است؛ سبز، زرد و قرمز. در هر منطقه، شما دشمنان و NPC های گوناگونی را می‌بینید که طراحی و شخصیت‌پردازی فاجعه‌ای دارند. همچنین تمرکز بازی بر روی مخفی‌کاری هم باعث شده نتوانید خیلی با تیراندازی و گان‌پلی بازی ارتباط برقرار کنید ولی خوشبختانه مشکلی در این بخش شاهد نیستیم. مراحل بازی از همان ابتدا خسته‌کننده هستند و دوست دارید سریع‌تر تمام شوند. برخی از المان‌هایی که این بازی از سری Far Cry دزدیده‌است!، باعث شده تا کمی جذابیت به گیم‌پلی بازی دهند. برای مثال سیستم شخصی‌سازی سلاح‌ها در بازی یکی از نکات مثبت این عنوان است.

حالت آنلاین و چندنفره بازی Homefront: The Revolution تنها از یک بخش Co-Op  که فقط ۶ مرحله کوتاه دارد، تشکیل شده‌است. شما به همراه سه نفر از دوستان خود می‌توانید این مراحل را که در مجموع یک ساعت به طول می‌انجامند، انجام دهید و سپس دوباره و دوباره انجام دهید تا اینکه حوصله‌تان از آن سر رود و برگردید به Campaign اصلی بازی. درجه سختی متفاوت بخش چندنفره هم فقط برای اتلاف بیشتر وقت است و تنها دشمنان بیشتری به شما حمله‌ور می‌شوند.

موسیقی متن بازی در مجموع بد نیستند و با اتمسفر بازی هماهنگی خاصی دارند که ممکن است جذاب باشد. صداگذاری شخصیت ها هم دقیقا مانند همان شخصیت‌پردازی آن‌ها است و خشکی و بی‌احساسی را کاملا می‌توان در آن‌ یافت. هنوز هم معلوم نیست صداگذاران Dambuster Studios چگونه توانسته‌اند چنین صداگذاری افتضاحی بر روی شخصیت‌های بازی بگذارند. باز هم جای شکر آن باقی است که موسیقی‌های متن بازی توانسته‌اند کمی به بهبود شرایط بازی کمک کنند.